Marc Chagall - Brun Schultz = surrealizm

Jesli chodzi o mnie to w przypadku mowy o Marc Chagallu musi byc rowiez mowa o Bruno Schultz. Do tego stopnia razem mi sie kojarza, ze az ostatnio mi sie pomylilo i powiedzialam, ze witraze w Reims sa dzielem Schultza!

Pamietam jak sie zaskoczylam widzac witraze Chagalla w katedrze w Reims!

W kazdym kosciele witraze sa do siebie podobne a tu taka abstrakcja kolorowa surealistyczna.

Poznam Chagalla na odleglosc.

Jego obrazy kojarza mi sie z kolorem niebieskim i z unoszacymi sie zdeformowanymi lekko postaciami.

A dlaczego panow Chagall i Schultz widze zawsze w parze?

Obydwoje sa zydami. Urodzeni w ostatnim dwudziestoleciu XIX wieku.

Bruno polak a Marc bialorus.

Jeden z nich mial szczescie znajdujac sie we Francji w czasie drugiej wojny swiatowej, a drugi mial pecha i zostal rozstrzelany w gettcie warszawskim.

W tworczosci obydwoch przewiaja nostalgia za rodzinnymi klimatami i stronami.

PRZEDE WSZYTKIM calkiem niechcacy chlopakow laczy surrealizm.

Ten sam surrealizm w literaturze Schultz odbija sie w surealizmie malarstwa Chagalla.

I tak zeby zrozumiec o czym pisze nalezy przeczytac co najmniej "Sklepy cynamonowe" Bruna Schultza.

Widzimy te sama kolory, zakrecone, unoszace, zdeformowane postacie. Mieszanka swiata realnego z nierzeczywistym. Ludzie, zwierzeta, metafory, magia.

I tak dla lepszego zrozumienia pare moich cytatow ze "Sklepow Cynamonowych":

"Nie ma materii martwej - nauczal - martwota jest jedynie pozorem, za ktorym ukrywaja sie nieznane formy zycia. Skala tych form jest nieskonczona, a odcienie i niuanse niewyczerane"

"O tej godzinie opanowal mnie szal lwienia motyli, pasja scigania tych migocacych plamek, tych blednych bialych platkow, trzesacych sie w rozognionym powietrzu niedoleznym gzykaniem. I zdarzylo sie wowczas, ze ktoras z tych jaskrawych plamek rozpadla sie w locie na dwie, potem trzy - i ten drgajacy oslepiajacy bialy trojpunkt wiodl mnie, jak bledny ognik, przez szal bodiakow palacych sie w sloncu "

"W okresie najkrotszych, sennych dni zimowych, ujetych z obu stron, od poranku i od wieczora, w futrzane krawedzie zmiechow, gdy miasto rozgalezilo sie coraz glebiej, w labirynty zimowych noc, z trudem przywolane przez krotki swit do opamietania"

"Kazdy wie, ze w szergu zwyklych, normalnych lat rodzi sie niekiedy zdziwaczaly czas ze swego lona lata inne, lata osobliwen, lat wyrodne, ktorym - jak szosty, maly palec u reki - wyrasta kedys trzynasty, falszywy miesiac. Mowimy falszywy, gdyz rzadko dochodzi on do pelnego rozwoju. Jak dzieci pozno splodzone, pozostaje on w tle ze wzrostem, miesiac garbusek, odrosl w polowie uwiedla i raczej domyslna niz rzeczywista"

Bruno mial tez zaciecia malarskie.

Schultz byl kumplem Gombrowicza i Witkacego - taka smietanka wybuchowa "ludzi nie z tej ziemi".