Testowa wiadomosc wstepna
Jakże smutna teraz jesień! Ach, smutniejsza niż przed laty, Choć tak samo żółkną liście Więdną kwiaty I tak samo noc miesięczna Sieje jasność, smutek, ciszę I tak samo drzew wierzchołki Wiatr kołysze Ale teraz braknie sercu Tych upojeń i uniesień Co swym czarem ożywiały Smutna jesień Dawniej miała noc jesienna Dźwięk rozkoszy w swoim hymnie Bo anielska, czysta postać Stała przy mnie Przypominam jeszcze teraz Bladej twarzy alabastry, Krucze włosy - a we włosach Srebrne astry... Widzę jeszcze ciemne oczy... I pieszczotę w ich spojrzeniu Widzę wszystko w księżycowym Oświetleniu...
2 Comments:
At 17 października, 2005 18:36, Anonimowy said…
Hehehe, fajowa rzecz
At 07 grudnia, 2008 21:02, Panta Rhei said…
ojej zapomnialam o tym slicznym wierszyku napisanym przez Piotrka niedobrego.
Jejuu sliczne tooo!!!
Piotr to chyba dopisal niedawno.
W ogole nie pamietam tego wyznania, te alabastry, krucze wlosy, astry no i te ciemne oczy!
To chyba ja w jesienna pore:)
Prześlij komentarz
<< Home